Portret współczesnego człowieka

Żyjemy w „ciekawych”, technokratycznych czasach. Ludzie przenieśli uwagę, energię i życie do cybernetycznej przestrzeni, w której są awatarami swoich prawdziwych ciał, umysłów i dusz. Internet i urządzenia mobilne dały im możliwości komunikowania się z innymi za pomocą fałszywych tożsamości, jakby te prawdziwe nie były właściwe. Tworzą w sieci, w którą dali się złapać iluzję lepszych, bo podkolorowanych egzystencji i tak mocno zanurzyli się w wirtualnym świecie, że nie zauważyli, kiedy stał się ich więzieniem...

Do więzienia wtrącił ich system (Matrix), który poprzez media społecznościowe (wyspecjalizowane narzędzia inwigilacji, indoktrynacji i manipulacji) ogłupia narody, ułatwiając sobie całkowite zniewolenie ludzi innymi metodami. Media społecznościowe wbrew swojej nazwie są antyspołecznościowe i wrogie wszelkim pozytywnym aspektom istnienia wspólnot i więzi. Powstają w nich sztuczne relacje międzyludzkie, najczęściej wymuszone i oparte na fikcyjnych wizerunkach. Dzięki nim każdy może zostać „kimś”, będąc „nikim”, a ludzi taksuje się na podstawie profili internetowych, oceniając ich zawartość, szufladkując i umieszczając w odpowiednim miejscu w stadzie. Brak konta w najpopularniejszym serwisie społecznościowym ogół postrzega jako aspołeczny akt alienacji. Ten, kogo tam nie ma jest podejrzany jak abstynent odmawiający wypicia wódki. To czarna owca.

Rolę stręczyciela internetowego w systemie pełni show-biznes, pytając nieustannie (szczególnie młodych ludzi): „Jaki masz pomysł na siebie?”, jak gdyby samo bycie indywidualnością nie wystarczało. Wszyscy muszą być najmądrzejsi i najpiękniejsi i pokazywać to w sieci, w której nie ma już miejsca dla nijakich. Matrix wciąż podsyca potrzebę popularności, która rodzi się zawsze z powodu braku Miłości (od rodziców, rodziny, przyjaciół, partnera, czy rodaków). Poklask nie wypełni jednak tej luki, ponieważ jest powierzchowny i choć daje chwilową przyjemność, to jest przez to uzależniający, bo po opadnięciu poziomu zadowolenia, pojawia się przymus otrzymania kolejnej pochwały - następnego, sztucznego „lajka” (zakamuflowanej formy akceptacji przez stado). Tak działa nałóg.

Programy rozrywkowe jak samo określenie wskazuje programują negatywnie i rozrywają uczestników i widzów na kawałki, odciągając uwagę ludzi od ich prawdziwej, duchowej natury. Matrix kradnie im świadomość i za wszelką cenę stara się nie pozwolić, aby „żyli tu i teraz” w namacalnej rzeczywistości i odkrywali prawdę o sobie i... więzieniu z niewidzialnymi kratami, w którym tkwią. Społeczeństwo zostało opętane przez „ducha” nowoczesnych technologii. Przykład rozmowy w tzw. realu:

- Dlaczego nie masz konta na...?
- Do czego miałoby mi służyć?
- Moglibyśmy porozmawiać...
- Przecież rozmawiamy!

Zatem jaki jest portret współczesnego człowieka? Umieśćmy go w odpowiednich ramach:



Jest w tym portrecie pewien szczegół, który może uratować ludzkość. To przycisk zasilania, ;-) choć paradoksalnie internet i urządzenia mobilne to fantastyczne narzędzia, dzięki którym możemy sięgać po wiedzę dostępną kiedyś jedynie w książkach lub ludzkich umysłach (teraz zarchiwizowaną), błyskawicznie komunikować się z ludźmi i organizować spotkania, rozprzestrzeniać idee i głosować (decydować, wyrażając swoją opinię), ale korzystając z nich, należy zawsze pozostawać świadomym i uważnym. Narzędzia służą nam, a nie my im. ;-)